Yonca Yetiştiriciliği

Yonca, iki terimli isimlendirmede Medicago sativa olarak da adlandırılan, baklagil Fabaceae familyasında çok yıllık çiçekli bir bitkidir. Dünyanın birçok ülkesinde önemli bir yem bitkisi olarak yetiştirilmektedir. Otlatma, saman ve silajın yanı sıra yeşil gübre ve örtü mahsulü için kullanılır.

Yonca, mevcut en besleyici yemlerden biri olarak kabul edilir. Dekar başına diğer mahsullerden daha fazla protein üretir. Bu A vitamini ve diğer 10 vitamin için önemli bir kaynak olarak kabul edilir.

Yonca, fabaceae familyasına aittir. Kafkas bölgesinde ve İran’ın dağlık bölgelerinde, Afganistan’da ve komşu bölgelerde yaygın olarak görülür. Ekili form muhtemelen Batı İran’da ortaya çıkmış ve birçok ülkeye yayılmıştır. Yüksek oranda protein (% 60,5), mineraller, enzimler, vitaminler vb. varlığı nedeniyle karışım olarak ta kullanılır.

12. yüzyılın sonlarında İspanya’da yaşayan ortaçağ Arap tarım yazarı İbnü’l-Ayvam, adını verdiği yonca bitkisinin nasıl yetiştirileceğini tartışmıştır. 13. yüzyıldan kalma genel amaçlı bir Arapça sözlüğü olan Lisān al-‘Arab, yonca bitkisinin bir hayvan yemi olarak yetiştirildiğini ve hem taze hem de kurutulmuş formlarda tüketildiğini söylüyor.

16. yüzyılda, İspanyol sömürgeciler yonca bitkisini Amerika’ya atları için yem olarak tanıtmıştır.

18. yüzyılda doğu ABD’nin Kuzey Amerika kolonilerinde yonca bitkisine “lucerne” deniyordu ve yetiştirmek için birçok deneme yapıldı, ancak yeterince başarılı sonuçlar alınamadı.

2000’li yılların başında yonca, dünyada en çok yetiştirilen baklagil yem bitkisiydi. 2006 yılında dünya çapında üretim 436 milyon ton civarındaydı. 2009 yılında yonca dünya çapında yaklaşık 74 milyon dönüm alanda yetiştirildi. Kuzey Amerika’nın % 41’ini (29 milyon dönüm), Avrupa% 25’ini (17.6 milyon dönüm), Güney Amerika% 23’ünü (17 milyon dönüm), Asya% 8’ini üretti (5,5 milyon dönüm) ve geri kalanını Afrika ve Okyanusya üretti.

ABD, 2009 yılında 22 milyon dönüm ile dünyanın en büyük yonca üreticisiydi, ancak Arjantin’de (17 milyon dönüm), Kanada’da (4,9 milyon dönüm) hatırı sayılır bir üretim alanı bulunuyor. Rusya (4.4 milyon dönüm), İtalya (3.2 milyon dönüm) ve Çin (3.2 milyon dönüm) ekiliş yapmıştır.

Yonca, normalde dört ila sekiz yıl yaşayan, ancak çeşit ve iklime bağlı olarak 20 yıldan fazla yaşayabilen çok yıllık bir yem bitkisidir. Bitki 1 metreye kadar büyür ve derin bir kök sistemine sahiptir, bazen yeraltı suyuna ulaşmak için 15 m’den daha derinlere iner. Tipik olarak kök sistemi, toprak altı kısıtlamalarına bağlı olarak 2–3 m derinliğe kadar büyür. Derin kök sistemi sayesinde toprak azot verimliliğinin artmasına ve toprak erozyonundan korunmaya yardımcı olur. Bu derinlikteki kök sistemi ve karbonhidratları bir enerji rezervi olarak depolayan kronların uzun ömürlü olması, onu özellikle kuraklıklara karşı çok dayanıklı hale getirir. Yonca, kuraklığa toleranslı olmaktan çok kuraklığa dayanıklıdır.

İklim İstekleri

Yonca, daha sıcak ve ılıman iklimlere özgüdür. Eski Yunanlılar ve Romalılar döneminden beri hayvan yemi olarak yetiştirilmektedir. Yonca filizi, Güney Hindistan mutfağında yapılan yemeklerde yaygın olarak kullanılan bir malzemedir.

Toprak İstekleri

Yonca ekimi, yağmurlar sırasında iyi sürülmüş arazi gerektirir. Toprak gevrek, pürüzsüz ve temiz olmalıdır. İyi bir verim için yeterli ve zamanında gübre uygulaması gerekir. Daha iyi verim için tarla gübresi ekimden dört hafta önce toprağa uygulanır. Yonca ilkbahar veya sonbaharda ekilebilir ve en iyi nötr pH 6.8-7.5 olan iyi drene edilmiş topraklarda yapılır. Yoncanın iyi büyümesi için sürekli potasyum ve fosfor gübrelerinin takviyesi gerekir. Hem toprak hem de sulama suyundaki tuz seviyelerine orta derecede duyarlıdır. Verimliliği düşük topraklar gübre veya kimyasal gübre ile gübrelenmelidir, ancak pH’ın düzeltilmesi özellikle önemlidir.

Ekim

Tohumlar sert kabukludur ve ekimden önce suya batırılır. Ekim-Kasım aylarında soğuk havalarda sıra halinde veya sırtlarda ekim yapılır. Sırtlarda ekim, tarlanın yabancı otlardan arındırılmasına yardımcı olduğu için tercih edilir. Sırtlarda ekim için yaklaşık 2 – 3 kg / dönüm tohum kullanılmıştır. Araştırmalar, 2 ila 3 yaşındaki tohumların taze veya 4 ila 5 yaşındaki tohumlardan daha iyi filizlendiğini göstermiştir.

Yonca tohumları 3-4 hafta içinde filizlenir. Yetiştirme altında, uygun koşullarda çiçeklenme Şubat ayının üçüncü veya dördüncü haftasında başlar ve Nisan ayının sonuna kadar devam eder. 6-7 aylık dönemde (Ekim – Nisan) Bitkiler optimum vejetatif büyüme elde eder. Bu yüzden erken ekim arzu edilir.

Sulama

Sulama art arda yetiştirme deneyimi, yonca bitkisinin diğer baklagillerden daha fazla sulamaya ihtiyacı olduğunu ve çoğunlukla sulama altında yetiştirildiğini göstermektedir. İlk sulama tohum çekildikten sonra yapılır ve fidanlar yerden 5-10 cm yüksekte oluncaya kadar sık sık sulama gerekir. Sonraki sulamalar 15-25 gün ara ile çukur aşamasına kadar ve çiçeklenme döneminde 10-15 gün ara ile verilir.

Tarlayı yabani otlardan uzak tutmak ve toprağı karıştırmak için mahsulün sık sık çapalanması gerekir.

Gübreleme

Sürekli yonca yetiştiriciliği için, her kesimden sonra üst gübre olarak ek 4 ila 5 ton / dönümlük çiftlik gübresi verilir. Alternatif yılda yaklaşık 2-3 ton / P2O5 (Süperfosfat) verimi artırır.

Hasat ve Verim Çiçeklenmesi Şubat ayı sonunda başlar ve Nisan ayına kadar devam eder. Mahsul çiçeklenmeden hemen önce veya hemen sonra kesilmeye hazırdır, ekim altında 1 ila 2 aylık aralıklarla 6 ila 10 kesim yapılır.

Yonca küçük tohumlu bir üründür ve yavaş büyüyen bir fideye sahiptir, ancak birkaç ay büyüdükten sonra kök sisteminin tepesinde sert bir taç oluşturur. Bu taç, yoncanın otlandıktan veya hasat edildikten sonra birçok kez yeniden büyümesini sağlayan filiz tomurcukları içerir. Ancak tomurcukların aşırı otlatılması, otlayan hayvanlara sunulan yeni yaprakları azaltacaktır.

Bu bitki ototoksisite gösterir, bu da yonca tohumunun mevcut yonca tarlalarında yetişmesinin zor olduğu anlamına gelir. Bu nedenle, yonca tarlalarının yeniden tohumlamadan önce diğer türlerle (örneğin mısır veya buğday) döndürülmesi önerilir.

Yonca, dünya çapında büyükbaş hayvanlar için yem olarak yetiştirilir ve çoğunlukla saman olarak hasat edilir. Aynı zamanda silaj haline getirilebilir, otlatılabilir veya yeşil soğan olarak da beslenebilir. Yonca genellikle tüm yaygın saman mahsulleri arasında en yüksek yem değerine sahiptir. Mera olarak daha az sıklıkla kullanılmaktadır.

Birincil kullanımı, yüksek protein içeriği ve sindirilebilirliği yüksek lif nedeniyle yüksek verimli süt inekleri için yem ve ikincil olarak sığır, at, koyun ve keçiler içindir. Yonca otu, et tavşanları için yaygın olarak kullanılan bir protein ve lif kaynağıdır. Kümes hayvanı diyetlerinde, yumurta sarısını ve vücut lipidlerini renklendirmek için etkili olan karotenoidler bakımından yüksek içeriği nedeniyle yumurta ve etin renklendirilmesi için kurutulmuş yonca ve yonca yaprağı konsantreleri kullanılır. İnsanlar ayrıca salata ve sandviçlerde yonca filizi yerler. Susuz yonca yaprağı, tabletler, tozlar ve çay gibi çeşitli formlarda bir diyet takviyesi olarak ticari olarak mevcuttur. Taze yonca çiftlik hayvanlarında şişkinliğe neden olabilir, bu nedenle bu tehlike nedeniyle yoncada hayvan otlatırken dikkatli olunmalıdır.

Diğer baklagiller gibi, kök yumruları da, toprakta bulunan nitrojenden bağımsız olarak yüksek proteinli bir yem üreten, nitrojeni sabitleme kabiliyetine sahip olan Sinorhizobium meliloti bakterileri içerir. Nitrojen sabitleme yeteneği (toprak nitrojenini artırır) ve hayvan yemi olarak kullanılması, tarımsal verimliliği büyük ölçüde artırır.

Çoğu iklimde yonca yılda üç ila dört kez kesilir. Ilıman ortamlarda toplam verim tipik olarak dekar başına yaklaşık 800 kg’dır. Ancak verim dekar başına 2 tona kadar kaydedilmiştir. Verimler bölgeye, hava durumuna ve mahsulün kesildiğinde olgunluk aşamasına göre değişir. Daha sonraki kesimler verimi artırır, ancak besin içeriği azalır.

Yonca bir böcek ilacı olarak kabul edilir, çünkü yonca diğer mahsulü koruyacak yırtıcı ve parazit böcekleri barındırır. Tüm mahsul alanını biçerek yoncayı hasat etmek böcek popülasyonunu yok eder, ancak bu, büyümenin bir kısmı kalacak şekilde şeritler halinde biçerek önlenebilir.

Çoğu bitki gibi, yonca da çeşitli zararlılar ve patojenler tarafından saldırıya uğrayabilir. Hastalıklar genellikle kolayca yanlış teşhis edilebilen ve yaprakları, kökleri ve gövdeleri etkileyebilen hafif semptomlara sahiptir.

Yonca biti, yaprak bitleri, tırtıllar ve patates yaprak zararlısı gibi bazı zararlılar, özellikle hava en sıcak olduğunda ikinci kesimde yonca verimini önemli ölçüde azaltabilir. Yonca ayrıca Phytophthora, Rhizoctonia ve Texas kök çürüklüğü gibi kök çürüklerine karşı hassastır. Yonca, oomycete türü Peronospora aestivalis’in neden olduğu tüylü küflenmeye de duyarlıdır.

Hasat

Yonca saman olarak kullanılacaksa genellikle kesilip balyalanmaktadır. Bazı alanlarda gevşek samanlıklar hala kullanılmaktadır, ancak balyaların nakliye, depolama ve yemde kullanımı daha kolaydır. İdeal olarak, ilk kesim tomurcuk aşamasında ve sonraki kesimler tam tarla çiçek açmaya başlarken veya karbonhidratlar en yüksek olduğu için onda bir çiçek açarken yapılmalıdır. El hasadı yerine çiftlik ekipmanı kullanıldığında, makine yoncayı keser ve yığınlar halinde düzenler. Yoncanın kendi kendine hemen kurumadığı alanlarda, otları biçtikten sonra çevirmeye yarayan makinalar kullanılır. Yonca kuruduktan sonra, balya makinesi çeken traktör, samanı balyalar halinde toplar.

Yonca için yaygın olarak çeşitli balya türleri kullanılmaktadır. Küçük hayvanlar için tek tek, atlar içinküçük, iki telli balyalar halinde balyalanır ve genellikle sarmak için ip kullanılan kullanılır.

Süt sığırları için yem olarak kullanıldığında, yonca genellikle kazma olarak bilinen bir işlemle saman haline getirilir. Kuru ot yapmak için kurutulmak yerine, yonca ince bir şekilde doğranır ve fermantasyonu desteklemek için oksijen kaynağının sınırlandırılabileceği silolarda, hendeklerde veya torbalarda fermente edilir. Yoncanın anaerobik fermantasyonu, taze yemlere benzer yüksek besin seviyelerini korumasına izin verir ve ayrıca kuru samandan daha süt sığırları için daha lezzetlidir. Birçok durumda, yonca silajı, silajın fermentasyon kalitesini ve aerobik stabilitesini iyileştirmek için farklı mikroorganizma türleri ile aşılanır.